I was here. Come and hear!
We goten de bijzondere verhalen van de wijk Ter Hilst en haar mensen in een podcast. Luister je mee?
In de lente van 2020 gingen verschillende bewoners samen met de Stad Hasselt en kunstinstelling Z33 op zoek naar een kunstwerk voor Ter Hilst. De wijkbewoners stelden een jury samen en ze kozen voor het project van Pavel Balta om een kunstwerk voor de wijk te ontwerpen. Pavel is 26 jaar, komt uit Moldavië en kwam naar Hasselt om vrije kunsten te studeren aan PXL-MAD. Het was zijn voorstel om de tunnel in de Brigandstraat met herkenbare verhalen van bewoners vol te schilderen. Begin mei 2021 kon Pavel samen met Avansa Limburg op zoek gaan naar leuke verhalen en anekdotes als inspiratie voor zijn kunstwerk.
We goten de bijzondere verhalen van de wijk Ter Hilst en haar mensen in een podcast. Luister je mee?
Het voorstel van Pavel is uniek: een muurschildering of fresco op de muren onder de brug. Met als titel: I was here. Het idee erachter is dat een brug de uitgang en ingang vormt van een levende gemeenschap. De traditie om deze lijnschildertechniek te gebruiken als medium om een afbeelding van een gemeenschap te maken, gaat zo ver terug als de geschiedenis van de mensheid. Denk maar aan de eerste muurschilderingen in grotten. Pavel hoopt door deze traditionele lijntechniek de gemeenschap een gevoel van legitimiteit en historiciteit te geven die ze verdient.
Samen met Ina Vandewijer, storyteller voor Avansa Limburg, gaat Pavel aankloppen bij organisaties die al jaren constructief en verbindend samenwerken met de bewoners van de wijk. “Het was niet vanzelfsprekend om tijdens corona contact te leggen met de bewoners,” vertelt Ina. “Daarom vroegen we aan Kaza Koala, Arktos, Domo en Ligo (het vroegere basiseducatie), Hilal en de wijkwerking om ons in contact te brengen met sleutelfiguren in de wijk. Dat ging vlot. Het idee was: jouw verhaal in ruil voor een tekening van Pavel én een plekje op de brug.”
Het begon met Evi, ervaringsdeskundige en vrijwilliger voor de kleuterwerking van Arktos. De kinderen en jongeren van Ter Hilst noemden haar de ‘burgemeester’. "Als er nieuwe bewoners in de wijk aankomen, ga ik een praatje maken en hen welkom heten. Ik maak ze wegwijs in de wijk."
Ik ben dol op kinderen, daar zit mijn passie en mijn energie. Ik wil op de brug als een sterke beschermer van de kinderen uit de wijk!
Nora is zeventien en vertelt honderduit over haar kindertijd en belevenissen bij de meisjeswerking van Arktos. “Ik kon er mijn energie kwijt en zijn wie ik ben,” vertelt Nora. “Ik denk niet dat ik al één keertje de meisjeswerking overgeslagen heb in al die jaren. Misschien als ik eens ziek was… Ik was wél een halve jongen toen ik twaalf was. Ik ben ook opgegroeid tussen broers.”
Youssef leidt hen rond in de wijk. Hij is hier geboren en opgegroeid in de wijk. “Het spelletje ‘Politie-boef’ is hier uitgevonden. De kinderen spelen het nog altijd, vraag maar na. Maar het liefste speelden we met zijn allen voetbal op het pleintje. Bij voetbal telt niet wie je bent of waar je vandaan komt. Dan zijn we alleen voetballers. Floris, onze vroegere Arktos begeleider, gaat de geschiedenis in als de oprichter van onze voetbalploeg. Zelfs nu we als volwassenen uitgezwermd zijn , komen we terug naar Ter Hilst naar onze roots en spelen we nog altijd eens per week voetbal samen.”
“Youssef was en is mijn inspiratie voor verbinding in de wijk,” zegt Floris, “Hij was zo gedreven, zonder oordelen of vooroordelen, verbindend en een geboren organisator. Ik ben ongelofelijk trots dat Arktos hem inspireerde om zelf met jongeren te gaan werken. Hij is nu onze collega!”
Ina en Pavel werden bij mensen thuis uitgenodigd en kregen kleurrijke verhalen te horen. Alle mensen op de brug hebben hun eigen, unieke verhaal. Tot Agnes van Domo het verhaal nog boeiender maakte: “Wist je dat hier de slag van de boerenkrijg eindigde? Alle straten in Ter Hilst zijn vernoemd naar één van de dappere bevelhebbers van het leger Brigands. Daarover kunnen de organisatoren van het Boerenkrijgcomité meer vertellen.”
Het verhaal van Agnes is minstens even interessant. Zij is de dochter van Albert Vanstraelen, de oprichter van Alva, die jaren geleden het bloeiende fruit- en groentebedrijf runde en werkt gaf aan 200 mensen in en rond Ter Hilst. Hun ouderlijk huis noemde zelfs Villa Ter Hilst.
Ook de helden uit Ter Hilst die overleden zijn maar nog altijd een legende blijven, staan op de brug omdat de bewoners dat wilden.
Als ik dood ga, wil ik dat mensen bloemen leggen onder mijn portret op de brug in plaats van op mijn graf!
“Pavels werk vertelt een tijdloos verhaal over de kinderen van vroeger en nu, over de volwassenen van morgen,” zegt Ina. “Iedereen is trots om als levend kunstwerk op de brug te staan! Het is een vrolijk, hoopvol verhaal van een levendig Ter Hilst. Bezoekers aan de brug kunnen in het lijnenspel een tijdloos verhaal ontdekken: I was here.”
Het Belang van Limburg schreef twee mooie artikels over I was here. Lees ze op hun website:
Ik heb al deze fantastische, vriendelijke mensen uit Ter Hilst mogen ontmoeten. Ik heb in hun huizen gegeten en verhalen gedeeld. Ik heb nooit het gevoel gehad dat dit een achtergestelde gevaarlijke buurt was, integendeel zelfs. Ik ben zelf een immigrant in dit land. En ik was welkom. I was here.
