Wat veraf lijkt, komt plots dichtbij. Hoe ervaren zij gemis? Waar halen zij hun kracht?
Dit traject startte met armoede als centraal thema. Snel bleek de rode draad ‘gemis’. Iets waar we allemaal mee geconfronteerd worden. Het omgaan met gemis is een kracht, zichtbaar gemaakt in woord en beeld.
De werken zijn gemaakt door mensen met een armoede-ervaring en vrijwilligers van Sint-Vincentius, met de betrokkenheid van het Armoedeforum Beringen.
Naar de donkerblauwe hemel staar ik met mijn handen in de haren en ik zeg:
Wat nu?
Eenzaam loop ik door de drukte en denk ik: Wat nu gedaan?
De drukte blijft om me heen, maar toch blijf ik eenzaam en alleen.
Zoveel gedachten, zoveel gevoelens,
Wat moet ik er toch mee?
Sabrina
Verbondenheid
Op een vis met oranje en witte strepen
zit een mannetje
met in zijn rechterhand een hoed.
Hij klemt zijn benen stevig om de vis.
Mannetje en vis vliegen tussen witte wolken.
Uit de lucht
vallen negen vishaken.
Het mannetje hangt zijn hoed
aan één haak.
Hij beschermt zijn vriend
op hun tocht naar het onbekende.
Ze kijken dezelfde richting uit
om te ontsnappen
aan het kluwen van onverwachte valstrikken,
samen,
vol vertrouwen in hun krachten.
Petra
Open je ogen, wereld!
Open je ogen, wereld!
Vanmorgen is weer een kind gestorven.
Met benen als een trillende
slanke stok en zieke, vermoeide oogleden.
Het regende niet meer in woestijnen.
Van ver hoor ik een baby huilen.
Hij kon de melk van zijn moeder
nog steeds niet ten volle drinken.
Hij sloot zijn zwarte ogen van honger
als een reiziger tot de dood.
Wie weet hoeveel dagen
hij nog in deze oneerlijke wereld zal leven.
Open je ogen, wereld!
Als ik een wolk was,
regende ik dagenlang
op woestijnen als regen en moedermelk.
Als ik de grond was,
zou er geen olie uit mijn hart spuiten
maar miljoenen speelgoed.
De hele lucht is een blauwe ballon
in de handen van kinderen
Alle bomen zijn snoepgoed
en de hele aarde is oneindige chocolade.
Open je ogen, wereld!
Ik smeek je op mijn knieën;
Geen enkel kind
zou vandaag met een lege maag moeten slapen.
En mijn laatste droom
zou ik in dit gedicht aan de hemel willen schrijven
totdat alle kinderen op aarde tevreden zijn.
Orhan
Tientallen witte duiven
vluchten
in de lichtblauwe wolken
naar de vrije lucht.
De duiven dansen op de wolkenstroom.
Ik wil een vogel worden
vrij van gevangen zijn.
Ik denk aan de moeders en de meisjes
achter tralies.
Zelfs de slechtste vrede
is beter dan de beste oorlog.
Vecht niet tegen de regen.
Dans tussen de druppels.
Orhan
Knopen
Het zwarte bestaan
van het leven
vormt knopen
in je hele lichaam.
Knopen zijn geven en nemen.
Soms hoef je ze niet
te ontwarren.
Elk van die knopen
zoekt het verleden in het heden.
Danny
Tegen de schaduw
van de poppentoren
lacht een roze gezicht
boven een kleiner serieus gezicht.
Twee blauwe tranen
op het derde gezicht.
Een klein paars popje
weent en roept
het vanuit de drie buiken uit.
Onder de lach
pel ik de effenheid
en pel ook de droefheid af.
Tot ik enkel de stille schreeuw
bedolven onder alle maskers hoor.
Luider dan de leugen.
De schaduw toont de waarheid nooit.
Liesje
Drie gouden vogelkooien
met de deurtjes wijd open
en een zwarte gesloten kooi
zweven in het paarse niets.
Drie witte bloemen
hangen stil en roerloos.
Onmachtig, onrustig,
zonder vooruitzicht op verandering
wacht ik.
Wat doe ik als de deur opengaat?
Is blijven beter dan vertrekken?
Wil ik weg uit de sleur,
uit de spanning,
uit de voorspelbaarheid
van elke dag opnieuw
en opnieuw
en opnieuw
berusten in mijn kooi.
Ooit ontsnap ik.
Ooit vlieg ik uit.
Nancy
Onder een zwarte boog
zit een meisje met een rode jurk en zwarte schoentjes
op een stoel,
op de blauwwit geruite vloer
tussen de hoge zuilen.
Met haar blonde haren losjes opgestoken
in een staartje kijkt ze naar het gouden aura
van de ballon
Alleen
geniet ze van het moment.
Zorgeloos is ze,
zij en haar ballon.
Zaligheid aan een touwtje
Els
Uit de kist vliegt
een witte vogel, naast de tulp en een blauwe bloem.
De vogel schildert
witte spatten
op een donkerrode ondergrond
tegen de paarse achtergrond met wolken
die voorbij de aarde drijft.
Warm barst de zomer
uit een doos
als een tijdloos moment van schoonheid
Dat mis ik.
Ria
Uit het woestijnzand rijdt een boom zonder bladeren uit het licht. Aan de kale takken Ze wachten om geboren te worden om onbaatzuchtig Lucette |
In de nacht In het gras Uit zijn vedertooi op zijn hoofd Hij zingt zijn wens voor Iedereen Lucette |
