In een maatschappij waar alles en iedereen streeft naar perfectie en consumptie, volle agenda’s en controle, vergeet je soms te leven, te ervaren en de dingen te laten gebeuren.
Onverwachte dingen die je pad kruisen, gaan samen met het leven. Nu komt het onverwachte méér dan ooit op ons pad. We kunnen ons ‘normale’ leven niet meer leiden. We hadden plannen, die we nu niet kunnen realiseren of die we steeds moeten aanpassen. Het loopt niet meer zoals wij het willen en dat brengt allerlei emoties met zich mee zoals frustratie, verdriet, boosheid, angst… Maar hoe graag we ook willen controleren en beheersen, het zal ons nóóit helemaal lukken. Noodgedwongen moeten we dus leren omgaan met het onverwachte. Het onverwachte kan ons kwetsen, het kan ons tegemoetkomen, het kan verrassen, het kan weerstand, afkeer, dankbaarheid of verwondering oproepen. Het kan verschijnen als indringer of als een kans die we zelf niet hadden kunnen bedenken.
Door onverwachte gebeurtenissen kunnen we eens anders naar de dingen kijken en openstaan voor een andere invulling of betekenis ervan. Bijvoorbeeld in plaats van je op te jagen omdat je een bepaalde hobby of andere leuke dingen niet meer kan doen in coronatijd, kan je je bewust worden van welke extra tijd je nu onverwacht ‘krijgt’ om iets anders te doen wat op je lijstje staat. Of een keer niets doen of lui-zijn, dat je dit kan zien als een rustmoment, waarin er niks moet.
Maar als het onverwachte ons pijn doet of kwetst (vb. onverwacht overlijden), is het verdomd lastig om ‘ruimte te maken voor het onverwachte’. Dan kan het idee van gedragen zijn, je gedragen weten, deel uitmaken van een groter geheel helpen. Hierdoor heb je het gevoel dat ‘je er niet alleen voor staat, je het niet alleen moet dragen’. Niet als een gelatenheid of aanvaarding van alle lijden en verdriet, maar als een kracht, die net motiveert om ruimte te maken voor het onverwachte. Dit vertrouwen of deze houvast kan verwijzen naar iets transcendent, hogers, goddelijk, omvattend (vb. religie). Maar deze houvast kan ook de steun zijn, die je ervaart in betekenisvolle relaties rondom je. Met andere woorden, je kan ergens houvast of inspiratie in vinden om ook met het onverwachte om te gaan. Het kan een troostende gedachte zijn of een warm gevoel dat je bewust doet zijn van dat ‘grotere geheel’.
Katrien Ruytjens schreef het boek ‘Ruimte voor het onverwachte’ (Lannoocampus, Ruytjens & Vanstichel). In de vorming ‘Ruimte voor het onverwachte’ geeft ze ons in een online sessie, een kader en oefeningen, die je doen nadenken over je eigen houding tegenover het onverwachte. In een tweede sessie maken we een belevingswandeling in duo’s. Je krijgt een (bewaar)boekje met denkvragen voor onderweg. Tijdens deze wandeling ervaren we – als oefening- wat de natuur ons ‘onverwacht’ brengt.
Copyright foto: Fara vzw
Tot aan de lente organiseren we extra leuke (online) activiteiten en sturen we geluksmails om deze donkere periode door te komen. Schrijf je gratis in voor onze aparte wekelijkse nieuwsbrief vol boeiende artikels, tips en activiteiten.