Sint-Truiden telt ongeveer 40.500 inwoners. Maandelijks stellen we een bijzonder initiatief of gebeurtenis voor waarin buitengewone Truienaars samen het verschil maken. In volledige lockdown interviewen we Fatiha Kourkch, 32 jaar, dossierbeheerder bij AXA, via Skype. Fatiha werkt als vrijwilligster bij verschillende verenigingen waarvan onder andere vluchtelingenwerk en de Arrahmamoskee in Sint-Truiden. Door covid-19 werkt ze van huis uit. Fatiha heeft een immuniteitsziekte en moet daarom binnen blijven tijdens de lockdown. Toch zet ze zich als vrijwilligster in op andere manieren.
‘Eigenlijk is de ramadan al tijdens de lockdown begonnen. We verzamelen recepten, beginnen aan de voorbereidingen en doen inkopen, zodat we ons tijdens de ramadan volledig aan het geloof kunnen wijden. Jongeren hebben het wel moeilijk omdat ze binnen moeten blijven. Sommigen beginnen ineens te sporten omdat dit nog wél mag. Ze hebben geen sociaal contact meer na de sluiting van scholen en sportcentra. Dat zet wel aan het denken over wie of wat je nu het meest mist. We zijn meer bewust bezig met zingeving en staan stil bij elkaars situatie. We volgen ook de toestand op in het land van herkomst via sociale media of televisie. De betrokkenheid en de solidariteit is toegenomen. Niet alleen in onze moslimgemeenschap maar in heel Sint-Truiden. Ik zie massaal berichten voorbijkomen over mensen in armoede. Over mensen die zich nu realiseren dat ze hun ouders of grootouders nauwelijks in het rusthuis bezochten. Eenzaamheid krijgt een gezicht. Dat is al een klein stukje verbondenheid en bewustwording. Natuurlijk zijn we bang en houden we meer dan ooit vast aan ons geloof,’ zegt Fatiha.
Hoe heb je vorig jaar ramadan beleefd?
‘Ramadan is de maand van het vasten waarin je bewust bezig bent met je geloof. Na een dag werken en bidden, verbreek je het vasten bij zonsondergang en kom je met de hele familie samen om te eten. Tarawih, het avondgebed gebeurt in de moskee. Na de vastenmaand vieren we het ramadanfeest. Dat is een groot familiegebeuren. ’s Morgens trekken we onze mooiste kleren aan en gaan we naar de moskee. In Sint-Truiden wordt in de moskee een brunch gehouden na het gebed. Daarna gaat iedereen naar huis om het voorbereide eten te verzamelen en de cadeautjes op te pikken. De hele familie verzamelt zich bij oma en opa. Zo ging het elk jaar,’ zegt Fatiha.
Hoe zal de ramadan dit jaar verlopen, denk je?
‘We weten niet wanneer de Arrahmamoskee terug open mag. Tot die tijd gaan de avondgebeden niet door in de moskee. Alleen kerngezinnen kunnen met elkaar het vasten verbreken, er zijn geen grote familie-iftars meer. Mijn zusje Hajar zit op kot in Brussel en moet daar blijven om live cursussen te volgen. Ikzelf moet omwille van mijn immuunziekte thuis blijven. Mijn mama kan ons nu niet meer vertroetelen. Oma en opa hebben zelf voor quarantaine gekozen en kunnen rekenen op de hulp van de kinderen. En toch zullen we dit jaar de ramadan veel intenser beleven. We zullen beter voor elkaar zorgen. Mijn ouders of broers doen de boodschappen voor de familie en mama brengt mij af en toe iets lekkers. We zwaaien naar elkaar voor het raam. We delen info en filmpjes via FaceTime, Instagram, Messenger, Whatsapp en Skype.
Onze aandacht gaat dan uit naar de armen, de eenzamen en de zwakkeren. Maar corona dwingt ons, tijdens de ramadan, om meer dan ooit na te denken over ons leven en hoe we dat in de toekomst kunnen verbeteren. Voor onszelf, voor en mét elkaar. We bidden en denken na over wat er echt belangrijk is: behulpzaamheid, elkaar koesteren, betrokkenheid. Zuiverheid en zelfdiscipline zijn zelfs kernwaarden tijdens de ramadan. Ik zie dat de solidariteit in Sint-Truiden toeneemt. Er zijn heel veel initiatieven. Mensen posten op facebook dat ze naar de apotheker of de supermarkt gaan en of ze voor iemand in de wijk boodschappen kunnen meebrengen, zwakke mensen kunnen een beroep doen op vrijwilligers. Sint-Truiden heeft van dag één een contactcentrum opgestart en een boodschappendienst met vrijwilligers. Omwille van corona moet ik mijn vrijwilligerswerk beperken tot afstandshulp. Ik weet veel en kan mensen ook in tijden van corona doorverwijzen, bijvoorbeeld via filmpjes en op facebook,’ vertelt Fatiha.
‘We zullen heel creatief moeten zijn om de samenhorigheid voor het ramadanfeest te beleven. Ik wil in ieder geval net als elk jaar naar oma en opa. Ik verzin dan wel iets op straat of in de tuin, zodat ik hen toch kan zien en Eid Moebarak kan toewensen. En àls tegen 23 mei de moskee open is en we het ramadanfeest samen mogen vieren zal de sfeer toch minder zijn, meer teruggetrokken en alleen met de kernfamilie. Maar ik vrees ervoor. Ondanks de afstand zullen we elkaar beter leren kennen en veel onbesproken zaken zullen naar boven komen en gedeeld worden. Zowel bij ouders als bij kinderen. We weten nu al wat we aan elkaar hebben, wat we voor elkaar betekenen. Dat zal nog lang nawerken, ook na de ramadan,’ zegt Fatiha beslist.
In samenwerking met de Dienst Integratie van de stad Sint-Truiden