Simone Verbaken is coördinator Zorg in Limburg bij Kom op Tegen Kanker. Greta Mille is zorgvrijwilligster: ze is actief bij Huis Erika Thijs in Hasselt, een inloophuis voor mensen met kanker en hun naasten, en ook bij Kom Op Tegen Kanker. Elke woensdagvoormiddag biedt ze in het daghospitaal van het Mariaziekenhuis in Pelt een luisterend oor aan patiënten. Simone stelde Greta enkele vragen over kanker, geloof en vasten.
Ben je religieus? Waar geloof jij in?
Ik ben katholiek opgevoed. Ik geloof dat er een God is. Een God waar je op kan vertrouwen, die je steun biedt en waar je altijd bij terecht kan. Die je neemt zoals je bent, met je goede en minder goede eigenschappen. Een God die een bepaald doel met je voor heeft, je op zijn weg zet.
Hoe actief ben je gelovig? Bid je, ga je naar een gebedshuis?
Bidden is voor mij met Hem praten voor het slapen gaan. Gewoon op momenten als ik er behoefte aan heb. Ik word ook altijd aangetrokken door kerkjes, ik zal er steeds binnengaan en een moment van stilte nemen.
Wat is waardevol aan jouw geloof?
Ik ben met bepaalde waarden opgevoed: respect, naastenliefde en familie zijn heel belangrijk. De feestdagen houd ik ook in ere. Dan ga ik ook steeds naar een misviering.
Doe je aan vasten?
Nee. Aan vasten doe ik niet. Maar op Aswoensdag en Goede Vrijdag eten we nooit vlees.
Kan iemand met kanker deelnemen aan de vasten?
Je mag zeker vasten als je kanker hebt, zolang het verantwoord is en de behandeling niet hindert. Ik heb 21 jaar geleden zelf de ziekte van Kahler gehad, een bloedkanker. Toen ik in isolatie lag, op mijn zwakste moment, heb ik Gods aanwezigheid sterk gevoeld.
Voelen mensen met kanker zich begrepen, door hun omgeving en door hulpverleners?
Tegenwoordig denk ik wel, ja. Je mag ook niet vergeten dat het voor buitenstaanders soms moeilijk is om een juiste houding aan te nemen. Het is voor hen ook dikwijls nieuw en ze weten niet altijd hoe ze kunnen steunen.
Als patiënt word je tegenwoordig goed omringd, vind ik. Ik zie enorm veel verschil tussen de tijd dat ik ziek was, 21 jaar geleden, en nu. Nu ben je een persoon, een mens. Niet alleen een patiënt. Er wordt naar je geluisterd en met je gepraat. Er is goede begeleiding, zoals bijvoorbeeld een oncocoach of oncopsycholoog.
Heb je tips voor artsen, zorgverleners of mensen in het algemeen, om beter te begrijpen hoe kankerpatiënten zich voelen en wat ze nodig hebben?
Neem iedereen zoals hij of zij is. Het maakt niet uit welke kleur, geloof of religie de patiënt heeft. En luister vooral, zodat je weet wie de patiënt is en wat hij of zij nodig heeft. We kunnen veel van elkaar leren. Het feit dat we allemaal anders zijn maakt het juist zo boeiend!
Is er nog iets wat je graag wil vertellen?
Praat over je gevoelens en je angsten. We moeten elkaar zo goed mogelijk helpen en steunen. Hulp vragen is soms moeilijk, maar als je niet praat sta je alleen... Hulp geven als je kan brengt blijdschap!
Datum bericht
wo 24 maart '21