Het is niet alleen Ambiorix die mensen van andere steden overtuigt om naar de oudste stad van België te komen. Ook niet de Romeinse Muur of de Basiliek. Tongeren is meer dan dat. Stagiair Jens neemt je mee op wandelavontuur door Tongeren.
De ongeplande gids
Eens een vrolijke wandelclub zich had verzameld aan het station van Tongeren, kon ons wandelavontuur beginnen. Zonder gids, wel met een stralende zon. Het eerste twijfelmoment over de routeplanning brak aan toen we voor de ingang van de stad stonden. De Maastrichterstraat of de Elfde-Novemberwal bewandelen? We kozen voor de wal, waarbij we meteen konden genieten van de Romeinse Muur. Opeens riep een man, van Hoeselt afkomstig, iedereen een halt toe. Hij begon passioneel te vertellen over het nabij gelegen kunstwerk ‘Duo Monument’ van Raf Verjans. Deze man werd zo spontaan onze gids voor de komende wandeling.
“Ik vind het boeiend dat er toelichting wordt gegeven bij de bezichtigingen. Zo kom ik meer te weten over de stad Tongeren en haar geschiedenis.”
Modderschoenen
Na het typisch stukje Romeins erfgoed liepen we via de ring, en langs het meer dan 125 jaar oude hoofdgebouw van de Picpussen in de Watertorenstraat. Eens aangekomen in de Legioenenlaan, daalden we af in het bosgebied van Beukenberg. Voor de eerste keer waren we afgezonderd van het rumoer van de binnenstad en kon onze ademhaling meegaan op het ritme van de bomen. We liepen verder door het bos en door de modder, en kwamen uit bij het 17de tot 18de-eeuwse kasteel van Betho, omzoomd door een prachtig vertezicht. Hier stonden we weer even stil voor een woordje uitleg van onze ongeplande gids.
Hand in hand
In het Pliniuspark tuurden we in de verte naar geknutselde grafheuvels. “De twee kleine tumuli staan enerzijds voor de mens en anderzijds voor de natuur. De grootste grafheuvel staat voor de harmonie tussen mens en natuur.” Dat vertelde de gids ons. Deze balans ontdekten we verder in de wandeling toen we door de velden en bosgebieden stapten. Hand in hand met de menselijke kunst- en bouwwerken. Onze wandelclub werd verbonden door natuur en cultuur. Zo kwam ons wandelavontuur ten einde. We waren dankbaar voor de ongeplande gids, de modder aan onze schoenen en het ijsje of drankje achteraf.
“Ik ga wel vaker wandelen met Avansa Limburg. Zo kom ik nog eens ergens.”
