Samen lezen: Bruggen bouwen in de gevangenis

In de gevangenis van Hasselt komt om de twee weken een groepje mensen van buiten de gevangenis samen met enkele gedetineerden om Samen te lezen. Bij Samen lezen lezen we een literair kortverhaal en een gedicht en bespreken dan samen wat de tekst met ons doet. Zo ontstaan mooie gesprekken en leren we onszelf maar ook elkaar beter kennen. Katrien, stagiaire bij Avansa Limburg kwam een aantal weken mee samen lezen. Ze schreef nadien een brief aan Raphäel, één van de deelnemers.

Afbeelding Getuigenissen Klein

Dag Raphaël,

Op 24 september 2024 heb ik je voor de eerste keer ontmoet tijdens Samen Lezen in de gevangenis van Hasselt. Ik vond het best spannend, die eerste keer. Vooral omdat ik niet wist wat ik kon verwachten. Het was ook heel anders dan ik me had voorgesteld. De vooroordelen die ik had werden teniet gedaan. Zo dacht ik dat gedetineerden allemaal stoere mannen zouden zijn met tatoeages en dat ze allemaal een tv op hun kamer hadden. Ik dacht ook vooral aan oudere mannen en niet direct aan jonge mensen. De werkelijkheid was toch een beetje anders. Het gevangenisleven is toch veel primitiever en harder dan ik me voorgesteld had.

Mensen vroegen mij of ik niet bang was in de gevangenis. In alle eerlijkheid moet ik zeggen dat ik mij op geen enkel moment onveilig gevoeld heb. Integendeel, ons groepje van Samen lezen is eigenlijk een heel fijn groepje. Fijn dat we met een groep mensen zijn van buiten maar ook van binnen de gevangenis. Onze groep is heel divers: het is een gemengde groep van mannen en vrouwen. De leeftijden van de personen zijn ook heel uiteenlopend waardoor de interesses verschillend zijn. Het mooie is dat iedereen wel een eigen mening heeft en we met elkaar daarover interessante gesprekken voeren.

Ondertussen hebben we al een aantal sessies van Samen lezen gevolgd en tijdens deze sessies vergeet ik dat ik met gedetineerden aan het praten ben. Door de gesprekken die we voeren gaan we mekaar ook meer als mens zien.

Ik vind ook dat we mooie gesprekken met elkaar gevoerd hebben en ik vind het bewonderenswaardig hoe positief jij in het leven staat. Je blijft positief kijken naar de toekomst. Dat is iets wat ik zeker meeneem.

Ik vraag me ook af hoe jij het Samen lezen ervaart? Wat vind je er fijn aan? En is er een verhaal dat je niet snel zal vergeten?

Groetjes

Katrien

Dag Katrien,

Voor mij was het ook spannend, op 55 jaar voor de eerste keer in aanraking met justitie en dan ook al direct het ergste scenario waardoor ik hier terecht kwam.

Nu goed, ik zit terecht hier en heb mijn straf volledig aanvaard, we leven tenslotte niet in het wilde westen.

Het recht in eigen hand nemen leek op dat moment zo evident, zowel voor mezelf als mijn omgeving, al kan dat juridisch natuurlijk niet.

Ikzelf had ook stevige vooroordelen over mensen die een gevangenisstraf kregen opgelegd.

Natuurlijk zijn er hier ettertjes die men best uit de maatschappij kan houden, alleen is het echt niet zo zwart-wit als ik me zelf ook had voorgesteld. Achter elke deur schuilt er een verhaal. Dat zorgt er op zijn minst voor dat er nuances zijn die elk misdrijf uniek maken. Wat er ook voor zorgt dat er voor de één al meer begrip kan opgebracht worden dan voor de ander.

Wel komen we hier in een wereld terecht waar normen en waarden een heel andere referentiekader kennen. Dan is zo een initiatief als “Samen lezen” een hele verademing. Even ontsnappen aan deze wereld hier die draait rond drugs en de hele handel errond. Even ontsnappen aan de gesprekken die hier inhouds- en betekenisloos zijn. Dit initiatief dan een welkome afwisseling noemen is nog een understatement. Zoals jezelf aangeeft kunnen we even vergeten dat we gedetineerden zijn. Uiteraard is het in eender welke omgeving verfrissend om over leeftijd, gender, afkomst … heen van ideeën te wisselen. Alleen is er hier nog een extra dimensie.

Door dit alles blijf ik de mensen bewonderen die hiervoor hun vrije tijd opofferen. We weten allemaal dat tijd een kostbaar goed is. Ik ben jullie dan ook dankbaar voor de moeite om dit te organiseren. Tenslotte zal ik niet snel het verhaal vergeten van de vrouw die met haar Japanse buurman kennis maakt desondanks al haar vooroordelen.

Veel succes met het uitstippelen van je eigen toekomst en bedankt voor je interesse.

Groeten

Raphaël

Datum bericht wo 18 december '24