Mantelzorgers helpen een zieke of oudere persoon, langdurig en onbetaald. Meestal een familielid, soms een buur of andere bekende. Zo ondersteunt Louis zijn dementerende schoonmoeder Antoinette. Hij vertelt over wat hem raakt in zijn contact met haar.
Tien jaar geleden overleed de schoonvader van Louis. Zijn schoonmoeder, Antoinette, verhuisde naar een serviceflat. Louis en zijn vrouw gingen wekelijks op bezoek. De gezondheid van Antoinette ging achteruit. Ze verloor de weg, herhaalde vaak dezelfde verhalen, … Ze verhuisde naar het nabijgelegen rusthuis. Louis en zijn vrouw namen zo veel mogelijk persoonlijke meubels en spullen mee, zodat Antoinette zich snel zou thuis voelen.
Louis en zijn vrouw dreven de bezoekjes op. Ze gaan nu twee maal per week langs in het rusthuis. Ook al moeten ze 30 kilometer rijden. Elke keer dat Louis langskomt, trakteert Antoinette hem op een kus, een knuffel en een brede glimlach. Daar draait het voor Louis om: dat zijn schoonmoeder het goed heeft en gelukkig is. Weer of geen weer, Louis gaat met zijn schoonmoeder naar buiten. Ze wandelen naar de markt of trekken de stad in. Ze passeren bewust langs plekken die Antoinette zich herinnert. Dezelfde verhalen over vroeger passeren wekelijks de revue. Louis houdt zich onderweg niet in om Antoinette te plagen. Dat heeft ze graag, bewijst haar spontane glimlach. Het moeilijkste aan omgaan met dementie, is volgens Louis dat zijn schoonmoeder niets onthoudt. Je vertelt iets, ze ziet iemand… en een minuut later is ze het alweer vergeten.
Louis en zijn vrouw zoeken naar oplossingen om het geheugen van Antoinette te stimuleren. Een fotoboek dat start met een foto van Antoinette en haar overleden man. Daarna komen de trouwfoto’s van de kinderen, daarachter de foto’s van de kleinkinderen, hun partners en de achterkleinkinderen. Het boek is dik. Antoinette bladert er dagelijks door en halfweg herkent ze alsmaar minder mensen. Om zijn schoonmoeder houvast te geven, noteert Louis alles in haar agenda. Wanneer Louis en zijn vrouw komen, wanneer ze weggaan, wanneer er een vriendin langskomt, praktische dingen die ze niet mag vergeten, …
Voor zijn schoonmoeder zorgen is voor Louis vanzelfsprekend. “Zij is altijd als een moeder voor mij geweest, nu zorg ik voor haar.” Het is zeker niet altijd gemakkelijk. Maar zien dat Antoinette tevreden is, maakt dat Louis en zijn vrouw het volhouden.
Datum bericht
vr 20 maart '20