Dolle mootjes bingo met Maud Vanhauwaert - een overpeinzing

Ik ben verliefd op de stem, de woorden, de performance en de kunde van Maud Vanhauwaert.

Voor wie Maud Vanhauwaert nog niet kent: ze is dichteres, schrijfster en ze treedt regelmatig op met haar performances. 2 maanden geleden zag ik op haar sociale media een oproep waarin ze huiskamers en plekken zocht om zo’n performance te houden. Nog leuker was dat ze het heel erg origineel aanpakte, echt iets voor haar. Maud Vanhauwert schrijft columns voor De Morgen en ondertussen zijn er 75 stukjes verschenen. 75 is toevallig ook het hoogste getal in een BINGO, een vrij eenvoudig spel waarbij je op een kaart de getrokken nummertjes kan doorstrepen. Maud maakte er dus een literaire bingo van.

Ik kon het niet laten om die info door te sturen naar Ellen van Avansa Limburg. “Kijk eens, hoe leuk. Zou dat iets voor onze leesgroepen in Maasmechelen zijn?”

En ja, op woensdagavond 18 januari gaf Maud 1 van de amper 10 voorstellingen voor ons in het dienstencentrum De Bolster in Maasmechelen. We maakten reclame bij onze Samen lezen-groepen uit de buurt. En samen keken we uit naar deze avond, een avond vol plezier.

Maud bracht een bingomolen mee en voor iedere aanwezige een bingokaart. Gewapend met enkel onze pen begonnen we eraan. Maud draaide aan de molen en haalde het 1e nummer eruit. Bij elk cijfer hoorde een corresponderende column. Op Maudse wijze werd die ten berde gebracht en je kon een speld horen vallen. Tussendoor riep er al

eens iemand Hopla! (opgegeven door Maud voor als je 2 cijfers naast mekaar had in een rijtje) en al snel viel het eerste ‘rieke’ (rijtje in het AN). Maud zorgde voor prachtige prijzen. Zo werd je niet alleen verwend met mooie poëzie, als je bij de gelukkigen was die een rijtje vol hadden, ging je ook nog naar huis met een prijs. De hoofdprijs was voor de BINGO!!!! Een uitgave van de eerste 75 dolle Mootjes, vrij uniek in een beperkte oplage.

Ik leerde Maud beter kennen, door de verhalen, haar opvattingen en meningen en ook haar fijne vertelstijl. In ieder tekstje zat zo veel van haar zelf. Ik leerde dat de Carnotstraat in Antwerpen fietsonvriendelijk is. Ik ben er ooit eens geweest maar nam toen de tram. Maud liet ze ons zien dat de straat dan wel fietsonvriendelijk is maar dat de mensen op die straat dat niet moeten zijn.

Haar openhartige stukje over haar jonge zoon en hoe ze wou dat ze samen met de antistoffen in haar moedermelk ze ook pro-stoffen kon doorgeven, hem chronisch vatbaar kon maken voor poëzie die in droefenis trilt. De woorden die ze kiest om een beeld te schetsen dat je meteen voor je ziet, dat je voelt en dat je raakt.

Haar liefde voor Remco Campert, ons verleden jaar ontvallen, en hoe zij op de tonen

van Lamento, volgens haar het mooiste liefdesgedicht, laat zien wat ze zelf kan met taal en gevoel.

En ik zag dat ook onze mensen van de leesgroepen genoten die avond. “Ze is echt goed hè”, hoorde ik mijn buurvrouw fluisteren. En ja! Ze is echt goed.

Voor wie er die avond niet bij kon zijn, omdat je het niet wist, omdat het te laat was, omdat je geen zin had of omdat je gewoon niet kon: geen paniek! Je vindt Maud op papier en op scherm maar het beste is het als je haar vindt in beeld en geluid. Ze staat op YouTube, je vindt haar op Spotify en vast snel weer ergens in je buurt.

Wat is mijn leven er beter op geworden sinds het Samen Lezen mijn pad heeft gekruist. Wat leerde ik van mijn leesgroep over mensen en hun gedachten, hum eigenheid en hun kronkels. En wat was het leuk de poëzie te (her)ontdekken.

Vooruitzicht

Uitsparing in het zicht,

wij,

donker tegen het licht

van een ronkende stad

wat houdt morgen voor ons schuil

over welke afstand worden wij gedragen

hoe kijken wij hier ooit op terug,

gelukkig behoren wij altijd ergens

tot een verte

waarin een nog onbekende staart.

Maud Vanhauwaert & Sofie Gheysens